-
1 ukłonić się
-
2 ukłonić\ się
-
3 skłonić się
сов.1) склони́тьсяskłonić się się do czegoś, ku czemuś — склони́ться к чему́-л., на что́-л.
2) книжн. ( ukłonić się) поклони́ться -
4 grüßen
grüßen (-ßt) vt: jemanden grüßen <po>witać, pozdrawiać <- zdrowić> k-o, kłaniać się < ukłonić się> k-u; MIL <za>salutować k-u;grüß Gott! niech będzie pochwalony!;fam. grüß dich! witam!;grüße sie von mir kłaniaj się jej ode mnie;wir kennen uns nicht näher, aber wir grüßen uns nie znamy się bliżej, ale wymieniamy ukłony; v/i < przy>witać się -
5 ziehen
I v/t1. Sache, Person <po>ciągnąć; Lose ciągnąć; Linie, Schnur przeciągać <- gnąć> (a durch etwas przez A); Zahn usuwać < usunąć>; Grenze wytyczać <- czyć>; FIN Bilanz sporządzać <- dzić>; Graben <wy>kopać; Scheitel <z>robić; Kreise zataczać <- toczyć>; Mauer <wy>budować; Pflanzen, Tiere <wy>hodować;den Hut ziehen ukłonić się pf, uchylając kapelusza;ein Gesicht ziehen wykrzywi(a)ć twarz;das Boot ans Ufer ziehen < przy>ciągnąć łódź do brzegu;jemanden an den Haaren ziehen pociągnąć k-o za włosy;jemanden an sich ziehen przyciągać <- gnąć> k-o do siebie;jemanden auf seine Seite ziehen przeciągać <- gnąć> k-o na swoją stronę;aus dem oder am Automaten ziehen Fahrkarte, Ware (wy)kupić pf (A), korzystając z automatu, otrzymać pf (A) w automacie;3. unpers es zieht (hier) tu jest przeciąg, tu ciągnie;II v/ian einer Zigarette ziehen zaciągać <- gnąć> się papierosem; Tee naciągać <- gnąć>; beim Schach usw <z>robić ruch;fam. das zieht bei mir nicht to na mnie nie działa;aus der Stadt ziehen wyprowadzać <- dzić> się z miasta;in die Stadt, in eine neue Wohnung, aufs Land ziehen przenosić <- nieść> się do miasta, do nowego mieszkania, na wieś;nach Süden ziehen Vögel <po>lecieć na południe;III v/r sich ziehen räumlich und zeitlich ciągnąć się, przeciągać się ( bis do G); →LINK="einziehen" einziehen,LINK="durchziehen" durchziehen1 usw -
6 höflich
höflich uprzejmy, grzeczny;höflich bitten uprzejmie prosić;sich höflich verbeugen ukłonić się grzecznie -
7 verneigen
-
8 verbeugen
См. также в других словарях:
ukłonić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}kłaniać się I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ukłonić się — dk VIa, ukłonić sięnię się, ukłonić sięnisz się, ukłoń się, ukłonić sięnił się «wykonać, złożyć ukłon» Ukłonić się znajomym. Ukłonić się szarmancko, ceremonialnie, z szacunkiem. Ukłonić się kapeluszem. ∆ Ukłonić się w pas «bardzo nisko się… … Słownik języka polskiego
kłaniać się — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, kłaniać sięam się, kłaniać sięa się, kłaniać sięają się {{/stl 8}}– ukłonić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, kłaniać sięnię się, kłaniać sięni się, kłaniać sięoń się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1 … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skłonić się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}skłaniać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}skłonić się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, skłonić sięnię się, skłonić sięni się, skłoń się {{/stl 8}}{{stl 7}} złożyć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pokłonić się — dk VIa, pokłonić sięnię się, pokłonić sięnisz się, pokłonić siękłoń się, pokłonić sięnił się książk. «złożyć pokłon, ukłonić się» ◊ Pokłonić się w pas «złożyć pokłon, pochylając się nisko» … Słownik języka polskiego
złożyć — dk VIb, złożyćżę, złożyćżysz, złóż, złożyćżył, złożyćżony składać ndk I, złożyćam, złożyćasz, złożyćają, złożyćaj, złożyćał, złożyćany 1. «zgiąć, załamać coś w kilkoro, sprawić, żeby coś nie było rozpostarte, załamując coś w kilkoro lub zginając… … Słownik języka polskiego
pożegnanie — n I 1. rzecz. od pożegnać. 2. «formułka wypowiadana w chwili rozstania, gest pożegnalny itp.» Słowa pożegnania. 3. lm D. pożegnanieań «chwila rozstania, rozstanie» Bliskość, czas pożegnania. ◊ Ukłonić się, uśmiechnąć się itp. na pożegnanie… … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
skłonić — dk VIa, skłonićnię, skłonićnisz, skłoń, skłonićnił, skłonićniony skłaniać dk I, skłonićam, skłonićasz, skłonićają, skłonićaj, skłonićał, skłonićany 1. «wpłynąć na czyjąś decyzję, wybór; namówić, przekonać, zachęcić do czegoś, zmusić, nakłonić»… … Słownik języka polskiego
pożegnać — dk I, pożegnaćam, pożegnaćasz, pożegnaćają, pożegnaćaj, pożegnaćał, pożegnaćany «rozstając się z kimś wypowiedzieć formułkę grzecznościową, ukłonić się komuś, podać rękę, uścisnąć kogoś itp.» Czule, serdecznie pożegnać kogoś. Pożegnać kogoś… … Słownik języka polskiego
upaść — I dk Vc, upadnę, upadniesz, upadnij, upadł, upadłszy upadać ndk I, upaśćam, upaśćasz, upaśćają, upaśćaj, upaśćał 1. «zmienić nagle pozycję ze stojącej, pionowej na leżącą, poziomą; paść, przewrócić się, zwalić się» Potykała się i upadała co… … Słownik języka polskiego